Het staat echt in mijn paspoort dat ik geboren ben in 's-Gravenhage. Dus ik blijf volgens oma altijd een echte Hagenees, en daar ben ik trots op!
Prinsjesdag voelt altijd een beetje als oud en nieuw, zo'n onbestendig gevoel van geluk of blijdschap. Op de kleuterschool waren we al tijden voor prinsjesdag druk aan de knutsel geslagen een sjerp met een foto van toen nog koningin Beatrix en natuurlijk een prachtige hoed met je naam en je leeftijd mocht niet ontbreken! Ik weet nog dat ik enorme kleuterstress had omdat ik een foto van koningin Beatrix mee moest nemen, maar ik ben voor de internet tijd opgegroeid dus het was steeds weer spannend of het perfecte plaatje op tijd gevonden zou worden. Naar school hoefde niet die dag want naar de koets kijken was veel belangrijker. Ik leerde liedjes die ik samen met mijn vriendinnetje knalhard inzetten als we de koets aan zagen komen en we hielden pas op als de koets al lang weer verdwenen was. Geheel opgetuigd stonden we met onze moeders langs de route, we zwaaide naar iedereen die voorbij kwam. Wat een feestje maakten we ervan! Daarna gingen we naar de kermis met een zuurstok als prijs van de dag gingen we moe maar voldaan naar huis.
Ook ben ik samen met mijn moeder een keer aanwezig geweest op het binnenhof. Achter de enorme ramen konden we de gouden koets aan zien komen en de koningin uit zien stappen. Ik was alleen nog een beetje te kort voor die enorme ramen, maar Yvonne van Gennep had al snel een stoel voor me geregeld zodat ik geen meter hoefde te missen. En weer stond ik daar als 5 jarige geheel in prinsjesdag stijl.
In december '89 verhuisden we naar Gouda. Dag prinsjesdag, dag vrije dag, dag traditie! En ondanks dat ik toen heus niet echt bezig was met de derde dinsdag van september ben ik nooit op school geweest die dag. Want ik was simpelweg ziek, niet schoolziek, maar echt prinsjesdag ziek met spugen en koorts. Dus vanuit het grote bed van papa en mama keek ik alsnog naar die gouden koets, naar de hoedjes parade en naar alle zwaaiende mensen langs de kant. De troonrede vond ik een stuk minder interessant, maar ja ook die hoorde erbij. Meestal was mijn ziekte donderdag wel weer zo goed onder de knie dat ik wel weer richting school kon. Op het MBO was ik vrij op dinsdag, dus tot dan toe nog geen prinsjesdag gemist.
In 2001 moest ik op voor mijn auto rijbewijs op prinsjesdag. Ergens halverwege de middag zodat ik eerst nog zenuwachtig naar de koets kon kijken. Gelukkig haalde ik mijn rijbewijs wel in een keer. Daarna nog wat redenen waardoor ik altijd de koets heb kunnen zien, volgens mij heb ik zelfs een keer een dag langer vrij genomen ivm vakantie.
Sinds 15 september vorig jaar werk ik bij het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties. 16 september was het wederom prinsjesdag en ook dit was vorig jaar een dag met voor mij een gouden randje; ik legde de eed af als ambtenaar! Een officieel moment op een toch wel belangrijke dag. Blij verrast was ik dat we van de SG (de "directeur" van een ministerie) een mail kregen dat op iedere etage de tv's aan stonden en voor wie wilde kon kijken naar de uitzending van prinsjesdag! Dus weer hoefde ik geen minuut te missen.
Vandaag, 15 september 2015, de dag dat mijn nieuwe jaarcontract officieel in gaat, is het prinsjesdag. De dag begon met een prinsjesdagbijeenkomst voor alle BZK medewerkers, die kon ik natuurlijk niet missen. De toespraken van minister Blok en Plasterk waren vol energie om met elkaar de komende jaren verder te gaan. Maar aan iedere traditie komt toch echt een einde. Tijdens de uitzending stond mijn agenda vol met afspraken, jammer maar niets aan te doen! Vanmorgen kreeg ik een berichtje van mijn beste vriend die ook bij BZK werkt of we volgend jaar samen bij het rijtuig van de koning en koningin gaan kijken? En daar kon ik een volmondig JA op antwoorden.
Dus Am, het staat al in de agenda, volgend jaar zijn er erbij met sjerp, zelf geknutselde hoed, vlaggetjes en leren we RiRaRoets wie rijdt daar in de koets gewoon uit ons hoofd om heel hard in te zetten als ze langs rijden!
