Vandaag is het alweer 12 januari. 2016 is 12 dagen oud. 12 is mijn geluksgetal. Al van kleins af aan vind ik het een prachtig cijfer, ik was niet zo best met cijfers dus dat er dan een favoriet is is al heel bijzonder! Ooit won ik in groep 6 een trollenhol die we voor het project sprookjes hadden gemaakt en ook in het casino heeft 12 me vaak wat goeds gebracht. Een geluksgetal met 2 cijfers kan eigenlijk niet maar daar trek ik me niks van aan. School heeft er van alles aan gedaan om te te laten vallen voor een ander getal, neem dan 3 dat is 1 + 2 ook een beetje twaalf, maar dat is nooit gelukt. Want wat ik in mijn hoofd heb zit echt niet ergens anders en daar ga ik dan voor, steevast. En 12 brengt niet altijd geluk, helaas lukt het me nooit de staatsloterij te voorspellen met 12 als eindcijfer.
Vandaag ben ik minder blij met 12, want ik blijf maar kwakkelen met mijn gezondheid na mijn buikoperatie van afgelopen december. De operatie is geslaagd maar de patiënt op sterven na dood, nou ja figuurlijk dan. Van napijn alleen te bestrijden met morfine en Tramadol, door naar energiegebrek, door naar afbraak weerstand met de eindconclusie griep, ontstekingen en flink ook. Er is weer flink gesneden in mijn buikspieren die van geboorte af aan toch al niet de sterkste waren. Dus mijn jaar is begonnen met antibiotica kuren, paracetamol, snot en amper stem laat staan lucht om adem te halen. Lappenmand ik zou zo naast Pino van Sesamstraat kunnen gaan liggen. Wel lekker in dat enorme bed met al die kussens, misschien wil Pino de sound of music wel met me kijken, terwijl ik snotterend tegen hem aan lig met een glas appelsap en kaneelbeschuitjes.
En al die tijd ben ik min of meer verplicht thuis al 5 hele weken, mag en kan ik geen autorijden, bel ik afspraken af met vrienden omdat ik te beroerd ben, lig ik veel in bed tv te kijken en wil mijn hoofd niets liever dan werken en volle agenda's.
Even heen en weer naar het winkelcentrum is op dit moment een beproeving en een aanslag op mijn energie en mijn lijf. Steeds verbaas ik me weer over mijn energie en futloosheid. Hoe heb ik voor 9 december dagen van 12 uur kunnen werken en in de avond nog 3 afspraken af kunnen gaan? Terwijl rechtop zitten me nu al mijn energie kost. Soms ben ik bang dat mijn spierziekte een loopje met me heeft genomen en dat het niet meer goed komt met mijn energie. Dat dit het is voor altijd en ik dat maar gewoon heb te accepteren. Zoals ik rondom spierziekte al zoveel te accepteren heb of ik nou wil of niet. Geen vrije keus, ik heb het maar te slikken hoe hard ik me er ook tegen af zet. Beslist mijn lijf soms anders...
Toch kan ik me nog niet neerleggen bij dat idee van achteruitgang dus eet ik dagelijks dapper mijn vitamientjes, fruitjes en groentjes, neem ik mijn (on)rust en probeer ik naar mijn lijf te luisteren, maar soms slaat de wanhoop toch even toe!
Wanneer ben ik weer volledig hersteld en kan ik al mijn energie weer verkwanselen aan zinnige en onzinnige dingen? Geduld is nooit mijn beste en sterkste eigenschap geweest. Ik wil verandering, beterschap en graag nu! Of ik het vraag, schreeuw, huil, zing er is niemand die meneer geduld wat kan laten doorwerken, samen met meneer weerstand zou het helemaal een top combi zijn.
Ik blader teleurgesteld door mijn bijna lege agenda terwijl de dagen langzaam aan me voorbij schuiven. Ik weet heus wel dat zodra ik me iets beter voel er weer drukke en volle dagen aankomen, met al die dingen die ik nu juist zo enorm kan missen. Ben gewoon in een Zwelg stemming en dat is weer eens wat anders, maar of ik er nu blij en gelukkig van word?! Altijd stoer en sterk is ook niet helemaal eerlijk ook ik ken mijn zwakke kanten en lastige momenten.
En nu? Maak ik plannen voor de toekomst, ondanks dat er nog veel onderzoeken aan gaan komen in het ziekenhuis, stel ik die voorlopig maar even uit. Ik moet me op iets anders richten anders gaat het niet goed. Ik zoek uit waar de vakantie's komend jaar heen gaan, bedenk of ik weer ga studeren, schrijf af en toe nog eens een hoofdstuk in mijn boek, val wat vriendinnen lastig met mijn lamlendigheid via de app, wat ik me vooral besef is dat ook al is mijn leven minder chaotisch en druk er zijn andere dingen waar ik van kan genieten! En binnenkort komt er weer een avond, dat we stappen tot in de vroege uurtjes, niets meer herinnert aan de tijd van thuiszitten en zwelgen, want dan gaan we naar het casino en zet ik alles in op 12 en mijn gezondheid...
Rein ne va plus...
