Van een vlinder naar een boekenwurm

Als kind had ik een gruwelijke hekel aan lezen. Mijn ouders lazen mij de mooiste boeken voor, maar zelf lezen zag ik echt als heel slecht tijdverdrijf. Uren kon ik geboeid luisteren naar sprookjes op mijn cassettebandjes. Vrouw Holle, Assepoester en de Gelaarsde kat, ik kende de sprookjes echt allemaal uit mijn hoofd.

Ik weet nog dat ik een jaar of 6 was en het me, na een achillespees operatie, lukte om zonder zijwielen te fietsen. Mama lopend en ik op de fiets gingen we samen naar de bibliotheek, in een heel oud en kneuterig gebouw in Den Haag. Ik moest natuurlijk op het fietspad en daarnaast was een hoge tegel van de stoep; zo’n betonblok. En zonder om te vallen of af te stappen kon ik met mijn voet op die tegel staan! Wat was ik trots! Voor mijn moeder staat deze bibliotheek reis in haar geheugen gegrift als een van de langste ooit. Iedere 10 meter stond ik weer glunderend stil.

In de bieb haalde mijn moeder voornamelijk voorleesboeken; Jip en Janneke, Grote mensen daar kun je soep van koken en de avonturen van Saskia en Jeroen. Heerlijk vond ik het als mijn vader me voor het slapen gaan nog kwam voorlezen. Samen lagen we dan in mijn bed en papa las natuurlijk altijd meer verhalen voor al mama. Hij maakte gekke stemmetjes en het verhaal ontzettend spannend of grappig. Toch speelde ik liever buiten en kwam zelf lezen echt niet in mij op. Laat staan dat ik een boek vrijwillig aanraakte. In groep 6 moest je verplicht stil gaan lezen als je klaar was met je opdracht. Daar zat ik dan achter Pjotr, dat was me een dik boek! Ik herinner me er echt bijna niets meer van behalve iets met aapjes, maar dat zou ook kunnen zijn omdat die op de voorkant van de kaft staan. Ik denk serieus dat ik het hele schooljaar achter dit boek heb zitten zuchten.

Op vakantie was de caravan het zwaarst beladen met de meters boeken die mijn ouders meenamen naar de camping in Frankrijk. Mijn vader was lid van de boekenclub en bestelde het hele jaar door boeken om mee te kunnen nemen. Ik nam altijd een boek mee; Triumph een paard uit duizenden. Alleen het woord Triumph kon ik niet onthouden dus dat vroeg ik steeds opnieuw, tot grote irritatie van mijn ouders die zelf zaten te lezen. Op de camping had ik echt belangrijkere zaken aan mijn hoofd!

Hoe ouder ik werd hoe meer ik verplicht werd om me te verdiepen in studieboeken. Wat een ramp vond ik dat. Gelukkig heb ik een aantal verplichten boeken kunnen zien in film uitvoering zoals Oeroeg en Het gouden ei.

Wat er ooit in mijn leven is gebeurd kan ik echt niet vertellen. Er is een moment geweest dat ik over ben gestapt van de niet-lezende-wereld naar de alles-lezende-wereld. Ik verslind nu boeken, tijdschriften, kranten en internet pagina’s. Ik lees gerust een boek van 600 pagina’s weg in de avonduren naast mijn verplichtingen. Het maakt me niet uit wat er voorbij komt, ik lees het allemaal. Alleen SF daar kom ik niet door. Sinds kort heb ik de luisterboeken ontdekt, via een zeer enthousiast iemand, heerlijk om een paar avonden op de bank te liggen en naar een voorlezende stem te luisteren. De voorkeur gaat nog steeds uit naar gewoon de ouderwetse papieren boeken, waar je bladzijde voor bladzijde voor om moet slaan om het verhaal tot het eind te begrijpen. Tegenwoordig stap ik steeds vaker over op Engelse boeken, al gaat het leen daarvan nog niet zo heel vlot.

Ik ga in september studeren aan de universiteit van Humanistiek in Utrecht. Deze week druppelen de nieuwe studieboeken binnen, ik moet mezelf inhouden er toch niet alvast stiekem in te gaan beginnen. Bol.com is mijn walhalla, dus kijk er zo min mogelijk op want ben altijd bakken met geld kwijt. De bibliotheek in Gouda gaat binnenkort verhuizen naar een rolstoeltoegankelijker pand, dus wordt het weer tijd om lid te worden. Ik ga niet meer met de fiets maar met mijn elektrische rolstoel. Dat is beter want daar passen veel meer boeken in de tas op mijn rugleuning, echt veel meer als onder de klem van mijn kinderfietsje…