Toekomstdromen, lastige zaken...

De tijd dat ik werd ingezet als puberende oppas ligt alweer enkele jaren achter me. Ik had verschillende gezinnen die regelmatig een beroep op me deden. Een hele avond voor de tv hangen met een zak chips en vroeg in de avond de kinderen naar bed brengen was op mijn lijf geschreven. Maar de kinderen gingen nooit naar bed zonder minstens een spelletje gedaan te hebben of voor te lezen. Dat de kinderen iets later naar bed gingen als dat de ouders me hadden opgedragen, daar lette niemand op. Dat was ons geheim! Het voordeel van oppassen is dat de meeste toch nog geen klok kunnen kijken. En als de oren rood kleurde en het gezichtje wit, dan was het echt tijd om naar dromenland te vertrekken. Vaak niet zonder verhaaltje of nog een liedje. Bij een enkeling lag ik soms nog wel eens even op de deken, de dag door te nemen.
Op een avond was ik gevraagd om op te passen bij een gezin met 3 zoons. Ik kwam daar vaker, door de oudste 2 (van 5 en 7 jaar) werd er al flink feest gevierd dat ik überhaupt zou komen. De jongste van 4 lag al in bed. Nou ja niet lang meer toen zijn ouders de hielen hadden gelicht om samen uit eten te gaan. Klaar wakker kwam hij naar beneden, met de mededeling dat er een spook onder zijn bed zat. Ik begreep volledig dat hij niet kon slapen dus haalde ik zijn deken naar beneden en hij nestelde zich bij mij op schoot. We zapten wat doelloos langs allerlei tv kanalen maar eigenlijk was er niets echt interessants, ik opperde om een spel te gaan doen! Al snel rende er 3 jongetjes door de kamer op zoek naar twister, volgens hun een spel wat lekker lang zou duren. Na een half uurtje was ik het wel zat; bedtijd maar eerst natuurlijk nog een zakje chips en cola, ik ben er immers niet iedere avond. Ondertussen zat iedereen op de bank. De oudste vroeg me wat ik later wilde worden. Ik vertelde hem dat ik graag mensen wilde gaan helpen als zij problemen hebben. Even dacht hij na; ik denk dat jij zuster moet worden! Je bent altijd zo lief en als we zijn gevallen maak jij het weer beter. Dat ik helende krachten had daar had ik nooit bij stil gestaan. Het troosten van een mannetje met een schaafwond deed ik met een pleister en een snoepje (meestal wel meer dan een). We kletste verder over het onderwerp banen in de toekomst. De oudste wist zeker dat hij brandweer wilde worden. De kat was enkele weken daarvoor vakkundig uit een boom gehaald en dit had hem zo gegrepen dat zijn toekomst volledig vast lag. De brandweermannen hadden ook nog even tijd gehad voor de kinderen en ze mochten allemaal met een helm op in de brandweerwagen zitten.
De jongste zat ondertussen weer in zijn deken op mijn schoot. Ik weet ook al wat ik wil worden, verzuchtte hij enigszins vermoeid. Stil keek ik hem aan. Piraat net zoals de vader van Pippi en dan beleef ik allemaal spannende avonturen. De twee andere kinderen begonnen te lachen. Om hem te behoeden voor een enorme carrière droom die in het water zou vallen, besloot ik toch aan hem te vertellen dat er nog maar weinig piraten banen bestaan. In zijn ogen zag ik dat zijn hersentjes overuren aan het draaien waren. Piraat zou een onmogelijk beroep worden, wat nu?! Ik kletste verder met de andere twee. Ineens riep die jongste; Petra, ik weet wat ik wil worden! Als ik geen piraat kan zijn dan word ik toch gewoon moeder! Het ging me te ver om hem uit te leggen dat het lastig is voor een jongetje om moeder te worden. Wat genoot ik van zijn toekomstdromen en zijn enthousiasme volledig voor het moederschap te gaan.
Enkele ogenblikken later bracht ik hem naar boven, nadat ik eerst het spook op vakkundige wijze zijn kamer uit had gestuurd. Ik legde hem in bed en wenste hem welterusten. Toen ik bijna de deur sloot tilde hij zijn hoofd nog even op. Petra? Als ik moeder word wil jij dan vader zijn? Natuurlijk kerel, slaap lekker. Met een grote glimlach sloot ik zijn deur.

Laatst kwam ik hem nog eens tegen. 19 jaar druk met een studie aan de universiteit van Amsterdam. Moeder wil hij niet meer worden, maar heeft andere toekomstdromen. Ook hij kent dit oppasverhaal nog, want het spook is nooit meer terug geweest! Ik ben maatschappelijk werker geworden, soms twijfel ik... Als spokenjager deed ik het niet onaardig!