Volgens mij is ieder mens afhankelijk. Van je partner, je
vrienden, kinderen van ouders en van de supermarkt, de slager en de bakker
anders zouden we zelf ons eten moeten verbouwen en slachten. Ik ben net wat
meer afhankelijk van anderen omdat ik door mijn spierziekte nu eenmaal niet
alles kan. Het gaat over wassen, douchen en aankleden. Over eten klaarmaken en
snijden. Over mijn jas dichtritsen en mijn tas inpakken. Over naar het toilet
gaan en geduwd worden als ik in mijn handrolstoel zit. Laatst was ik bij de
supermarkt, boodschappen doen gaat altijd een beetje onhandig maar wat ik zelf
kan wil ik nog zelf graag doen. Ik stond even te kijken bij de blikjes ananas
en mandarijntjes toen er een mevrouw langs me liep. Ik kan u wel even helpen
hoor. Voordat ik het wist zat er een pot appelmoes in mijn tas en liep de
mevrouw weer door. Ik had helemaal geen appelmoes nodig maar ik kreeg die zware
pot nooit zelf uit mijn tas. Na wat gezoek in de gangpaden kwam ik een
vakkenvuller tegen die mij verloste van de pot appelmoes. Hulp is fijn en ik
weet ook dat ik niet zonder kan maar ik hou wel graag mijn eigen regie in dit
geval op mijn boodschappen tas. Er zijn dagen dat ik geen zin heb om te vragen
of iemand iets voor me wil doen. Dan blijf ik stuntelen met de rits van mijn
jas vaak net zolang tot er vanzelf iemand komt die mijn gestuntel niet meer aan
kan zien of er gebeurd ook wel eens een wonder en de rits krijg ik zelf los.
Bedankt voor je hulp ik roep het iedere dag wel een paar keer. Tegen de zorg
die me even tussendoor heeft geholpen omdat ik nodig moet plassen. Tegen de
collega die een kop thee voor me heeft gehaald uit de automaat waar ik zelf
niet bij kan. Tegen de caissière die mijn boodschappen na het scannen weer in
mijn tas propt. En soms ben ik de afhankelijkheid en de eeuwige dankbaarheid
meer dan zat. Wil ik uit mijn bed springen en alleen douchen zonder iemand te
vragen mijn haren te wassen. Wil ik zelf het knopje van mijn elektrische
tandenborstel aanzetten. Wil ik zelf mijn vlees snijden zonder aan te moeten
geven of de stukken te groot of te klein zijn. Sommige dingen zijn wel fijn
hoor dat ik ze niet zelf kan. Strijken is er daar een van, ik geloof niet dat
ik daar echt talent voor heb. Of kerstkaarten knutselen de creatieve genen van
mijn moeder zijn niet helemaal overgekomen op mij. Gelukkig heb ik mensen om me
heen die strijken wel leuk vinden en het geweldig vinden om met mij te
knutselen. Ik kan namelijk wel bedenken wat ik wil maken en verzorg dan de
koffie, de koekjes en de gezelligheid. Zo doen we eigenlijk allemaal waar we
goed in zijn en wat we leuk vinden. De appelmoes mevrouw was vast goed in
boodschappen doen, misschien kom ik haar nog wel eens tegen dan kunnen we
voortaan samen de boodschappen doen…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten