Ik word wakker uit een droom. De klok geeft 6.24 aan beetje vroeg om wakker te worden. Geen idee waar we zijn in mijn droom maar samen met pap heb ik de slappe lach. Vast om iets onzinnigs, zoals we dat zo vaak hadden. We rollen om van het lachen en blijven dicht tegen elkaar aan liggen. Telkens als een van ons beweegt schiet de lach er weer in. We kijken naar de voorbij drijvende wolken en maken figuren. Kijk dat is net een olifant en zie daar een kasteel. Opgetogen roepen we door elkaar heen liggend op onze rug in het gras. De droom is een mix van herinneringen en het gemis. In mijn droom hoor ik zijn lach, de klank en de kleur van zijn stem, die ik zo vaak kwijt ben. Een stem die vergeet je, is weggegaan toen jij ons verliet. Ik word wakker in verwarring en dan weet ik het weer. Dit was ooit, toen, zijn we nu in het nu en later bestaat nog niet. In mijn donkere slaapkamer probeer ik mijn hartslag weer rustig te krijgen. Wacht ik tot mijn tranen weer vanzelf opdrogen...
Op 1 januari een paar minuten over 12 kreeg ik een ingesproken bericht van jou; “maak er een mooi jaar van, lieve dochter!” Daarna belde we even en op 6 januari genoten we van Jezus Christ Superstar. Op 7 januari stond de dood voor de deur, kuste je en nam je plotseling en onverwacht mee. Mam en ik kwamen terecht in een regelrechte natuurramp, want alles was ineens anders en niets veranderd. Het duurde maanden voordat ik de schade van de ramp enigszins kon overzien. En nog zijn er dagen die amper door te komen zijn. Ik leefde in een bubbel van donker verdriet. Bleef maar vallen en kon niet altijd meer opstaan, verdwaalde volledig in zoeken naar dat wat ik kwijt was. Ik ben ontzettend dankbaar voor de geweldige groep vrienden die altijd voor me klaar staan. En ineens werd het februari, ging alles gewoon door. Ik leerde veel over mijzelf en vanuit die lessen heb ik anderen kunnen en mogen bijstaan in lastige dingen maar ook in het voortzetten van dromen. Soms was er energie voor gekke dingen. Stroomde de tranen over mijn wangen op onverwachte momenten. Dan kwam het verdriet knalhard binnen. Vele dagen probeerde ik mijn gevoel in woorden op papier te zetten, ik wil alles vasthouden om nooit te vergeten. Op je verjaardag ging ik met cake en slagroom naar de plek waar je nu bent, zo vierde ik je geboortedag. De donkerste dagen met kerst mocht je erbij zij was er ruimte voor herinneringen. Terwijl ik regelmatig stikte in verdriet.
Lieve lieve pap, de zelfgemaakte eerste oliebol was dit jaar voor mij met jou zo dichtbij! De top 2000 op de achtergrond met alle muzikale herinneringen. En als de laatste minuten van 2017 strakjes wegtikken, proosten we op het nieuwe jaar. Zoek ik tussen het vuurwerk naar de maan omdat houden van voor altijd is...
Geen goede voornemens voor 2018 stoppen met roken lukt nog niet, sporten doe ik zat en als er meer kilo af gaat krijg ik ruzie met de huisarts. Laat alles maar gewoon gebeuren om me heen, kijken vanuit mildheid en rust. Ik hoop op wat meer balans in alles wat op mijn pad komt. Laten we Verwonderen juist over die kleine dingen waar we weinig bij stil staan. Juist die kleine dingen maken het leven zo mooi!
Dag 2017, ik haat je en ik hou van je...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten