Mijn bijzondere vriendinnetje

Alweer 15 jaar zijn we bijna onafscheidelijk. Door iets aan elkaar verbonden wat we omstanders nooit kunnen vertellen. Het is mijn vriendinnetje die ik echt eens per maand moet knuffelen, waar ik flink wat kilometers voor afleg omdat ze naar het oosten zijn verhuist. Mijn vriendinnetje heeft het syndroom van Down. En ik vind haar geweldig. Hoe onze klik is ontstaan dat weet ik eigenlijk niet meer zo goed, maar wat ik nog wel weet is dat ze een half uur na onze ontmoeting mijn tosti op zat te eten in de achtertuin. Ze woonden schuin tegenover mijn ouderlijk huis. Dagenlang was ik buiten met mijn briendinnetje en probeerde op spelende wijze haar ook nog iets aan te leren. Dat begon met het herkennen en benoemen van kleuren. Ik kreeg er geen kleur goed uit! Tot haar moeder vroeg of ze een ijsje wilde. Mijn vriendinnetje is altijd te porren voor eten dus daar had ze wel oren naar. Ze liep mee naar de vriezer. Wil je deze of deze, vroeg moeder, 2 ijsjes omhoog houdend. Ow, doe mij de oranje maar, zij mijn vriendinnetje achteloos en liep trots naat buiten al likkend aan haar ijsje. Haar spraak is goed, door in het begin de klankgebaren met gebruiken hebben we haar veel kunnen leren. Ze kan lezen en schrijven, dit alleen als ze er zin in heeft. Ze is natuurlijk wel een beetje van de luiige en de makkelijke, dat vriendinnetje van mij. Dus als iemand anders het kan doen, geeft ze graag het stokje over. Wat hebben we ons weten te vermaken met kinderliedjes. Clowntje Piet blijft toch wel een van de favorieten, al zijn later het tietenlied, K3 en de bekende kinderen voor kindere hits hieraan toegevoegd. We hebben uren gedanst, maar ook rustig dicht tegen elkaar op de bank aangezeten met het sinterklaar repetiore op een regenachtige dag in juli. Zoveel herinneringen en zoveel avonturen heb ik met haar beleefd. Na een hart operatie heeft ze een zware hersenbloeding gehad, iedereen in rep en roer. Mijn vriendinnetje niet, die was maar wat trots dat zij, net zoals ik, ook in een rolstoel mocht. Gelukkig is het met heel veel hulp en doorzettingsvermogen van vooral haar moeder en anderen uit de omgeving weer allemaal goed gekomen. Ze heeft weer leren lopen en kan zelfs op een 2 wieler fietsen. Al houden wij ons hart vast als ze er vandoor gaat, maar dat heeft meer te maken met haar verkeersinzicht van een ei. Toen ze nog bij ons in de straat woonde kon ze heel de middag voor onze voordeur wachten om mij haar nieuwe schoenen te laten zien. En dat wachten duurde lang, want ik liep stage tot laat in de middag. Als ik op ging passen, porde ik haar altijd weer uit bed. Gezellig als ze tegen me aan op de bank in slaap viel, met dat warme kleine lijfje. Voor mij werd het tijd om het huis te gaan verlaten, in die tijd kwam ze vaak bij mij logeren. Gekke dingen hoefde ik nooit overhoop te halen, samen een film kijken in bed met een bak chips voor je neus was meer dan voldoende. okay die bak met chips is vast niet helemaal verantwoord, maar ja zolang je niets tegen het thuisfront zegt of alle ontkent was het ons geheimpje. Mijn vriendinnetje groeide verder op en ineens was ze volwassen. Dat betekend dat het ook voor haar tijd wordt om het huis te verlaten. Sinds een maand woont ze op zichzelf. Ik ben natuurlijk al langs geweest in het nieuwe huis, waar ze woont met meer mensen met een verstandelijke beperking. Ik was nog niet binnen of er stond al een kop thee voor me klaar. Wil je suiker? Vroeg ze. Nee, dank je wel, ik hoef geen suiker, zei ik terug. Na mijn eerste slok herkende ik de boevenblik weer, natuurlijk zat er suiker in mijn thee! En de lach was weer eens goud waard. Toen het tijd was om afscheid te nemen kreeg ik een dikke kus en een knuffel. Ze draaide zich om liep naar eens van de begeleidsters toe om samen te gaan douchen. Ik moest toch wel even flink slikken in de auto. Zij hoorde naast mij te zitten op de bijrijdersplaats met haar voeten in de lucht, wamt de beentjes zijn te kort. Mijn vriendinnetje gaat haar eigen koers varen, natuurlijk komt ze heus nog wel een keertje logeren en eten we stiekum chips in bed als we naar alle delen Harry Potter kijken. Ik ben trots op haar en ze zal altijd mijn vriendinnetje blijven!