Ik de avonturier...

Als klein meisje, opgroeiend kind en puber ging ik altijd met mijn ouders op vakantie naar Frankrijk. Eerst met de vouwwagen, maar later met de caravan. Heerlijk vond ik die lange ritten achterin de auto. Mijn moeder had een kussen voor me gemaakt zodat ik goed naar buiten kon turen. Van mijn vader had ik de belangrijke taak gekregen om te kijken of de vouwwagen wel achter ons aankwam en deze taak nam ik zeer serieus! Mijn ouders zijn een of tweemaal midden in de nacht weggereden, met de gedachte dan kan Petra  lekker achterin de auto slapen. Het plan was leuker bedacht als uitgevoerd, want Petra zat klaar wakker op haar kussen en luisterde muziek. In Frankrijk genoot ik van de zonnebloemvelden en bij wat bergen riep ik als we bovenaan reden: "kijk eens wat een grote diep!" Ik vermaakte me prima in de auto, maar zeker ook op de camping waar we stonden. Al snel maakte ik contact met andere kinderen of fietste in mijn eentje de hele camping over. De weken op de camping vlogen altijd voorbij en het meest van de tijd hing ik in het zwembad.  Wat vond ik de regen op het tentdoek gezellig als ik dan veilig in mijn slaapzak lag. Toch zijn er een aantal vakanties die we niet naar Frankrijk zijn geweest. We zijn een aantal keer in Nederland geleven vanwege stakingen op de autosnelwegen in Frankrijk. Eenmaal zijn we uitgeweken naar Amerika. Ik deed dat kaar eindexamen van de Mavo en mijn ouders wilde mij belonen voor mijn inspanning  ongeacht de uitslag geslaagd of gezakt. Op een zaterdag zijn zij samen naar het reisbureau vertrokken om een vakantie naar Griekenland te boeken. Na een paar uur kwamen ze terug. Griekenland was geen optie, want daar hadden ze geen gate en moesten zowel mijn vader als ik van de trap worden gedragen. Dit was voor mijn vader een absolute not done, dus Griekenland tabee! De reis was op Amerika, Florida uitgekomen of ik dat een probleem vond?! Natuurlijk niet, Disney here i am. Het waren twee fantastische weken, waar we veel van Florida hebben gezien zoals een aantal Disney parken, sea world en JFK space center. Wat werden we op handen gedragen door de Amerikanen vanwege onze handicap. Grote parkeerplaatsten voor de auto, voorrang bij welke rij dan ook en zelfs bij de kleine snackbar was een invalidentoilet. Genieten, maar de Amerikaanse oppervlakkigheid en de bejaarden die moeten werken waren schrijnend om te zien. 

In de loop der jaren werd mijn spierziekte slechter en was uiteindelijk lopen en staan niet meer mogelijk. Dit maakte de camping, waar ik in een eigen tentje sliep, tot een lastig avontuur. Ook was ik op de leeftijd aangekomen dat het alleen op vakantie gaan best mogelijk is. Samen met mijn beste vriend ben ik een weekje naar Griekenland geweest. Electrische rolstoel, handstoel en alle koffers mee en daar gingen we. Samen het grote avontuur aan. Vliegen met electrische rolstoel blijft altijd spannend, je weet nooit wat ze er nu weer eens afbreken om hem door het smalle deurtje te krijgen. Na zoveel vliegkilometers en uren heb ik eigenlijk niets te klagen, mis wel eens onderdelen of er is iets afgebroken, maar gelukkig nog nooit iets rampzaligs! Ineens had ik het door: de wereld lag aan mijn voeten als ik er maar vol vertrouwen in ging. Zo heb ik landen doorkruist als Jordanie, Egypte, Kenia, Zuid Afrika, Botswana, Zambia en Thailand. Ook heb ik met de auto al heel wat plaatsen in Europa bezocht. Een aangelaste kamer is geen must, met wat gezond verstand functioneer ik ook prima in een zandbak die Jordanie heet of slaap ik fantastisch in een laag bedje in een tentje in Botswana. Ik heb nog zoveel dromen en nog zoveel must see's. Ooit wil ik mijn duikbrevet gaan halen zodat ik in Nieuw Zeeland kan genieten van de onderwaterwereld. De zuidpool en Zuid Amerika staan ook hoog op mijn lijst. Er is nog zoveel te zien, wer weg, maar soms ook verschrikkelijk dichtbij. Over een laar weken ga ik met mijn beste vriendin vrienden in Jordanie bezoeken en in november hoop ik 3 weken naar Bali te gaan. Waar we  het hele eiland willen bekijken en de tempels gaan bezoeken. Eenmaal in de twee jaar MOET ik naar een echt Afrikaans land. Ik heb het (on)geluk last te hebben van de Big Kiss. In Afrika is het thuiskomen voor mij, de rust, de ruimte, de mensen alles raakt me daar. Eenmaal thuis heb ik weken last van heimwee en als het zou kunnen zou ik er veel voor over hebben om in Afrika te wonen. Voor nu is dat een droom, maar misschien wordt het ooit waarheid. Het avontuur zit niet in de reis, maar in mij; de avonturier!!